O ile dyskusja w małym gronie prowadzona jest samorzutnie, o tyle większy zespół organizuje ją za­zwyczaj zgodnie ze sposobem parlamentarnym. Wów­czas przedstawiciel organizatorów spotkania przepro­wadza wybór przewodniczącego, który ma pokierować całością dyskusji. Zazwyczaj wybiera się na przewod­niczącego osobę, która cieszy się pełnym zaufaniem i odznacza się doskonałą znajomością tematu dyskusji.

Zadanie przewodniczącego oraz jego postawa zo­stały ujęte w 14 punktach, z których pierwsze 7 okreś­la, co powinien on robić, drugie 7 zaś, czego ma się w czasie prowadzenia dyskusji wystrzegać. Oto część pozytywna:

1. Przewodniczący kieruje dyskusją, udzielając i odbierając prawo głosu. Prowadzi listę osób, które osobiście wyraziły chęć wypowiedzenia się. Dyskusja bowiem odbywa się w ten sposób, że każdy, kto wyraził chęć zabrania głosu, wypowiada się według kolejności zgłoszeń.
2. Panuje nad dyskusją troszcząc się o to, by za­bierający głos nie odbiegał od tematu i nie obrażał uczestników dyskusji. Dba o poziom merytoryczny i formalny ? to znaczy wpływa na dyskutantów, by nie mówili głupstw, chociażby nawet na temat, i by nie przekraczali norm zwyczajowych odnoszących się do formy parlamentarnej prowadzenia dyskusji. Przy okazji uczy młodych, niedoświadczonych uczestników właściwych obyczajów i form obowiązujących przy wymianie zdań.
3. Jest obiektywny i bezstronny w ocenie wypo­wiedzi, niemniej jednak stara się ograniczyć wypo­wiedzi ludzi nazbyt gadatliwych i uśmierzać zawo­dowych pyskaczy. Rozwiązuje sprzeczność, jaką jest postulat, by wypowiadający się mieli pełną swobodę wypowiedzi i jednocześnie, by utrzymany został po­rządek i temat dyskusji.
4. Co pewien czas robi podsumowanie wyników dyskusji, stawia dalsze problemy do rozwiązania w ko­lejności podyktowanej ich hierarchią.
5. Planuje, jak najracjonalniej zużyć czas przezna­czony na dyskusję. W razie jej przeciągania się pro­ponuje ograniczenie wypowiedzi, zamknięcie listy mówców i poddaje wnioski do głosowania. W niektó­rych dyskusjach wielotematycznych troszczy się, by roztrząśnięto najwięcej problemów w ciągu zaplano­wanego czasu, a więc odpowiedzialny jest i za wydaj­ność dyskusji.
6. Przeprowadza głosowanie i respektuje zdanie większości. Utarło się, że w wypadku równej liczby głosów ,,za” i ?przeciw” przechodzi zdanie tej połowy dyskutantów, wśród których znalazł się głos prze­wodniczącego.
7. Co godzinę lub co półtorej zarządza 5?15 minu­tową przerwę, prosi o wywietrzenie sali.

Oto punkty negatywne odnoszące się do przewod­niczącego dyskusji:

1. Nie może on być jedynie dystrybutorem prawa głosu, lecz również tym, który potrafi pobudzić do wy­powiedzenia się ludzi nie przejawiających chęci aktywnego uczestniczenia w dyskusji.
2. Nie dopuszcza do przyjęcia twierdzeń, które nie są dostatecznie uzasadnione, nie pozwala, by dyskusja utknęła na martwym punkcie przez brak zdecydowa­nej odprawy dla tez fałszywych czy niesłusznych. Przewodniczący ułatwia uczestnikom śledzenie losów tez wyjaśniając, które zostały utrzymane, a które obalone.
3. Nie wykorzystuje swego stanowiska i po każdej wypowiedzi nie zabiera głosu na jej temat, uważając siebie za bardziej upoważnionego do mówienia niż inni uczestnicy dyskusji.
4. Nie dopuszcza do rozgardiaszu, prywatnych roz­mów, szeptów powodujących rozproszenie uwagi. Z drugiej jednak strony nie powinien przewodniczący nadużywać swego głosu przy przywołaniu do porząd­ku zebranych. Wystarczy potępiające spojrzenie, gest, krótkie wezwanie.
5. Nie pozwala przeciągać zbyt długo dyskusji, pa­miętając, że ludzie są zmęczeni, jeżeli dyskusja odby­wa się po pracy. Szczególnie zwraca uwagę na to, by dyskutanci nie rozgadali się 1 nie siedzieli do późna w nocy.
6. Nie podkreśla wagi swego głosu w wypadku po­trzeby przegłosowania jakiegoś wniosku.
7. Nie opuszcza dyskusji ani na chwilę, a w czasie przerw odbywa tzw. kuluarowe rozmowy, prosząc o krytykę i uwagi dotyczące stosowanego sposobu jej prowadzenia.