Niewłaściwe byłoby założenie, że dyskusja musi ko­niecznie dać jakiś pozytywny rezultat. Dość często zdarza się, że wstępna dyskusja stwierdza, iż zagad­nienie zostało źle postawione. Oto na przykład w wy­niku rozważań, argumentów i kontrargumentów obra­dujący doszli do wniosku, że projekt budowlany po­siada szereg wad i nie może być przyjęty. Wynik ten jest równie pożyteczny, chociaż nie tak pożądany jak przyjęcie projektu. Pamiętajmy, że wielowiekowe usi­łowania zmierzające do zbudowania ?perpetuum mo­bile” zakończyły się wnioskiem negatywnym ? ma­szyna taka nie może być nigdy zbudowana. I to jest również cenne doświadczenie. Podobnie ma się spra­wa z dyskusją. Jeżeli jakaś narada międzynarodowa nie daje na pozór żadnych konkretnych wyników, jak to się czytelnikowi gazet wydaje, nie znaczy to jesz­cze, że była niepotrzebna. Podobnie nie można wyma­gać, by w bezpośrednim starciu dwóch przeciwników ideologicznych jeden z nich po wymianie argumen­tów przyznał ochoczo zwycięstwo adwersarzowi we wszystkich zasadniczych punktach sporu. Tak się za­zwyczaj nie dzieje. Ale argumenty mają siłę działania poza momentem bezpośredniego atakowania odbiorcy. Zasiane ziarenko argumentu może kiełkować, by w pewnym momencie stać się składnikiem czyjejś mo­tywacji.

Jakie więc mogą być rezultaty dyskusji w porów­naniu z założonym celem? Można je przedstawić na­stępująco:

1. Dyskusja była skuteczna. Wszystkie cele, które były zamierzone, zostały osiągnięte ? współuczestni­cy zostali całkowicie przekonani, wysunięte tezy oka­zały się słuszne i prawdziwe.
2. Dyskusja częściowo tylko osiągnęła zamierzenia. W jej trakcie okazało się, że teza nie została przepro­wadzona, a uczestnicy nie przekonani. Stan po dy­skusji przypominał sytuację przed jej rozpoczęciem.
3. W wyniku dyskusji obie strony zmieniły swoje zdanie, tezy roztrząsane zostały inaczej sformułowane.